او بخفت، اما بخت واقبالش نخفت

از امیر المومنین،که امیر بی رقیب ملک سخن است ،پرسیدند که ویژگی پیامبر اکرم (ص) چگونه بود ؟

فرمود:

شما ابتدا نعمتهای خداوند را برشمارید !

هر کس مصادیقی گفت :

گندم ، آب ، نان ، زندگی و…

اما قادر به شمارش تمام نعمتها نگشتند.

فرمود :

شما نعمتهای قليل خداوند را احصاء نکردید، انتظار دارید که من نعمت عظیم خداوند را برای شما توصیف کنم؟!

“انک لعلی خلق عظیم”

از رحمت بی انتهای پروردگار عالم بود که او چنان مهربان آفریده شده بود، و این سخنی متکلفانه نیست،آسمان گواه آن سخن است

“فبما رحمه من الله لنت لهم …”

در چنین شبی بود که آن داده ی برتر الهی و آن چشمهایی که ادراک غیب آموخته بود، دیده از این جهان فروبست. اما میراث بزرگ او زینت بخش تمام کُتُبخانه ی عالم گشت. یتیمی که ناکرده بود قرآن، درست، به قرآن خود، کُتُبخانه ی عالم بشست .

امروز هیچ کتابخانه ای در عالم نیست که مزین به میراث جاوید او نباشد و این موید آن کلام الهی است که فرمود من خود حافظ آن خواهم بود.

آری

اینچنین فرمود، الطاف حق، که تو بمیری، اما نمیرد این سبق.

“انا نحن نزلنا الذکر وانا له الحافظون ”

گویی امروز و بعد از چهارده قرن، ندای قرآن او از چهار گوشه ی عالم به گوش میرسد که ای گروهی که مرا افسانه، می پنداشتید و بذر کین و کافری می کاشتید،خود بدیدید، ای که طعنه می زدید که همه فانی و افسانه بُدید …

وعده ی صادق الهی بود که از مِناره های او پر نمود آفاق را و کور گردانید دو چشم عاق را.

آنچنان کرد و حتی افزونتر از آن، که گفت و او بخفت و بَخت و اقبالش نخفت.

جهانی به واسطه ی او ، راه سعادت پیمود اما برخی نیز راه شقاوت رفت و جز خسارت بر خود نیفزود که

” لا یزید الظالمین الا خسارا”

 

زانکه از قرآن هم بسی گمره شدند

زین رَسَن قومی درون چه شدند

لیکن

مر رَسَن را نیست جرمی ای عنود ،چون تو را سودای سربالا نبود!

 

ما امشب داغدار آن رحلت بزرگ اما شاکر از آن آنیم که در پناه نبی رحمت و میراث جاوید او هستیم .

بی فروغ او، روز روشن هم برای ما شب است و بی پناهش شیر، اسیرِ اِرنَب است.

 

رحلت حضرت نبی اکرم (ص) بر همگان تسلیت باد