این صرفاً یک سانحه نیست؟!

شیوا بیان -یادداشت؛ خبر تلخ و تأسف بار درگذشت شهادت گونه حضرت حجه الاسلام و المسلمین سید ابراهیم رئیسی و همراهانش، دل همه دوستداران انقلاب اسلامی را به درد آورد؛ اگر چه تقریباً شانزده ساعت پر استرس تا اعلام رسمی همه را سردرگم و چشم به رسانه های رسمی و دیجیتال سوق داد و با تزاید اخبار و شایعات مختلف، گمانه‌زنی های بسیاری رخ داد؛ اما این سانحه دردها و درس های بسیاری دارد:

۱- پس از چهل و پنج سال و برای دومین بار، رئیس جمهوری دچار سانحه گردید. کسی که در خستگی‌ناپذیری ایشان، تردیدی به خود راه نمی دهد.

۲- سمت رئیس جمهوری را نمیتوان به هر کسی داد. فرد باید قریحه و پرستیژ لازم برای این کار را داشته باشد.

۳- اطلاع رسانی در فضای به شدت دیجیتال و لحظه ای، نیازمند کار گروهی قوی در ساختار نظام سیاسی ایران است و این سانحه نشان داد ما در این زمینه چندان موفق نبوده ایم. نگاهی به تبادل و سردرگمی افکار عمومی موید این اصل بدیهی است.

۴- مدیریت بحران در ایران، به سمتی شوآف ابدال گردیده است. کافی است به دیدگاههای مدیران ستاد بحران، نگاهی بیندازیم. همکاران ما بوی سوخت خودرو را با بوی سوخت بالگرد اشتباهی گرفته اند!!

۵- تخصص در نظام اداری ایران، چندان جدی گرفته نمی‌شود. به اظهار نظر رئیس جمعیت هلال احمر و دیگر مدیران، نگاهی بیندازید.

۶- فقدان تکنولوژی های نوین، هم چنان برای ما سیگنال های خطرناک می فرستد. باید واقعیات نظام مدرن حکمرانی را بپذیریم.

۷- مسائل اطلاعاتی و امنیتی شوخی بردار نیست. باید نفوذ دشمن را جدی گرفت.

۸- رژیم صهیونیستی ازهر راهی برای آسیب زدن به نظام سیاسی ایران، کوتاهی نمی کند. باید برای مقابله با این غده سرطانی، اقدامات تهاجمی به کار بست.

شما چگونه می اندیشید؟