تولید زباله و مسئولیت اجتماعی فراموش شده

یادداشت- شیوا بیان– رقیه فرج پور: تولید زباله در خانواده ها دلایل مختلفی دارد که هر کدام از آنها قابل تحلیل است اما مساله ای که بیشتر به چشم می آید این است که جامعه حساسیت لازم را در این مورد نداشته و هیچ اهمیتی به موضوع داده نمی شود. این بی توجهی هم از طرف مردم و هم از طرف متولیان امور انجام می شود غافل از اینکه این غفلت تاریخی می تواند در آینده نزدیک همه ابعاد زندگی را در هر کوی و برزنی تحت تاثیر قرار بگیرد و اگر این رویه ادامه داده شود ممکن است زمانی به خود بیاییم که کار از کار گذشته و هیچ کاری نمی توان انجام داده یا با هزینه ای چند برابری و با به خطر انداختن تبعات اجتماعی و مالی و سلامت بهداشت و رمان انجام شود.

اما برای کاهش تولید زباله در خانواده ها می توان چند راهکار ساده اما کاربردی را به کار گرفت تا سرانه تولید را به مرور زباله کاهش داد و این چنین می توان زیبایی را به روح شهر، روستا، طبیعت و حتی محیط خانوادگی دمید.

اول اینکه باید تولید زباله را به عنوان یک ناهنجاری مدنی معرفی کرد که با ارزش های رفتاری و قوانین اجتماعی همخوانی نداشته و به نوعی رفتاری باشد که افراد جامعه تولید کنندگان غیرضروری زباله را طرد کنند و حتی اگر لازم باید برخی توبیخ های اجتماعی برای این افراد در نظر گرفت.

دوم مساله استفاده بهینه و مصرف صحیح اقلام خوارکی در پخت و پز ها است. متاسفانه دور ریز غذایی در کشور یک بابی شده است که اراده ای برای مقابله با آن وجود ندارد و خانواده ها هم چشم را بر هزینه های تحمیلی به خود را و دور ریز غذایی بسته اند که این مورد هم باید از طرف جامعه نسخه پیچی شود.

سومین مساله استفاده زائد از کیسه های پلاستیکی است. طی دو دهه اخیر ساک دستی، زنبیل ها و حتی پارچه جای خود را به نابلون های فریزر و دستی داده است و فروشندگان و خریدگان علاقه شدیدی به استفاده از آنها از خود نشان می دهند در حالی که عمر نایلون بالا بوده و تجزیه آن هم کاری سخت و طولانی مدت است ولی می توان کیسه های پارچه ای را جایگزین آن کرده و نایلون را که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد را حذف کرد.