علی نیکزاد، سه شائبه، سه توضیح

امیر طاهری_یادداشت_شیوابیان، علی نیکزاد، نماینده اول مردم حوزه اردبیل، نیر، نمین و سرعین در دو سال گذشته به نسبت به دیگر نمایندگان منطقه کارنامه‌ی درخشان تری داشته است. علی‌رغم داشتن عملکرد قابل اعتنا با نمره‌ی قبولی بالا، برخی منتقدان از محور انصاف عدول کرده و تخریباتی را علیه وی روانه می‌کنند، انگار که چشمان سهراب را روئینه نیافتند و بر آن تیرهای مجازی شائبه می‌افکند‌. در این مجال ۳ شائبه ی اصلی را مورد بررسی کوتاه قرار می‌دهیم

شائبه‌ی اول؛ دخالت در انتصابات: جهت پاسخ به این شائبه که بیشترین حجم تخریبات علیه نیکزاد از جانب مغرضین به آن پرداخته می‌شود باید در نظر گرفت که نیکزاد جوانی ناشناس نیست که اتفاقی به مجلس راه یافته باشد و افرادی را بخاطر رفاقت به کار گمارد. نیکزادیون در این شهر سابقه‌ی حضور و زندگی دارند و از شهرداری تا استانداری و راه‌وشهرسازی و وزارتین در کنار مردم بوده است. سوال مهم این است که کدامیک از مردان مدیریت و سیاست اردبیل در ۳۰ سال اخیر با نیکزادها رفاقت و همکاری نداشته اند. حتی نزدیکترین فرمانداران منتسب به دیگر نمایندگان نیز ارتباط حسنه با نیکزاد داشته و خود را جدا از وی نمی‌دانند. نیکزاد فصل مشترک ارتباطی تمامی مدیران، مسئولان و فعالان سیاسی استان است که با آغوشی باز همواره مسیر پیشترفت و رشد مدیران را در اردبیل و تهران مهیا کرده است. همانگونه در ایام انتخابات، تمامی فعالان ستادی به هر عنوان و با هر کیفیت و کمیتی به یاری او شتافتند؛ آیا ممکن است در استانی که از بدو تاسیس آن نیکزاد مسئولیت داشته، کسی با وی همراه، همکار، رفیق و منتسب و همگام نباشد. نیکزاد تاریخ شفاهی مدیریتی استان اردبیل است و هیچ هم استانی از تاریخش جدا نیست. حتی این مسئله در سطح کشور هم شامل نیکزاد می‌شود

شائبه دوم؛ یک بزرگتر از شش: شائبه‌ی دیگری که در پشت صحنه مغرضان به آن دامن زدند، انگیزش حس اختلاف و تفرقه در مجمع نمایندگان بر محوریت تاثیر گذاری بیشتر نیکزاد بود. وزن سیاسی نیکزاد قابل کتمان نیست. او مورد تائید نظام جمهوری اسلامی برای مناصب وزارت بوده، وجهه‌ی لازم برای نایب رئیسی مجلس را دارد، در سطح کشور پذیرش لازم از او وجود دارد، سابقه‌ی همراهی با آیت‌الله رئیسی در کارزار دو انتخابات را داشته است. به راحتی می‌توان موقعیت حقوقی او را در بین ۱۰ نفر از سران کشور دانست. میزان تسریع امورات استان توسط وی بیشتر از بقیه است، اما هیچ کدام عاملی نبوده تا در مجمع نمایندگان عامل تفرقه یا پیشروی باشد. او همراه دیگر نمایندگان است و برای تحقق نیازمندی‌های دیگر حوزه‌های استان نیز با نمایندگان استان همکاری می‌کند. نیکزاد نماد تعامل و وزانت در مجمع نمایندگان است و اگر نیکزاد نبود، آسیب تفرقه، بسیار قبل‌تر این نمایندگان را به قهقهرا برده بود. همانطور که بلای خودنمایی در بین نمایندگان، مرگ زودرس رل بر سر منطقه آزاد آورده است

شائبه‌ی سوم؛ سرچم و راه‌آهن پاشنه آشیل وعده‌های نیکزاد: علی نیکزاد در ایام وزارت دو قدم اساسی برای پایان بخشی به بن‌بست مواصلاتی اردبیل برداشت که شروع تحریم‌های بین‌المللی و پایان دوران وزارت هر دو را نیمه کاره باقی گذاشت. جاده‌ی سرچم که فقط یک باند آن افتتاح شد و قطاری که سوت آن در سال ۹۲ شنیده نشد. منتقدان هر دوی این پروژهای عظیم را به مانند پتک بر سر نیکزاد در یک دهه‌ی اخیر کوبیدند، اما نکته جالب جریان این است که نیکزاد در مدت ۲ سال از نمایندگی خود، بیشترین اعتبارات را برای این دو ابرپروژه تامین کرده است. نزدیک دو هزار میلیارد تومان در دوسال به راه آهن تزریق شده و نزدیک همین مبلغ نیز جهت افتتاح مورد نیاز است. جاده‌ی سرچم از ابتدا و انتهای مسیر در ۵ قطعه در حال تبدیل به بزرگراه است. جاده ای که در ۸ سال دولت قبل، صرفا تک باندی مخوف بود اکنون در حال تعریض است و حال، سخت‌ترین نقاط آن در محل تونل‌ها جهت مطالعات در دست بررسی قراردارد. نیکزاد کار نیمه‌تمام خود را به سرانجام رسانده و تحویل خواهد داد در حالیکه دیگران صرفا آن را سالها وسیله‌ی بهانه تراشی قرار دادند

آنچه که در پایان برای اردبیل مهم است، نیاز به تعریف مطالباتی است که از سوی نیکزاد پیگیری شود و به حصول نتیجه بینجامد‌. بزرگترین مشکل نه تنها شخص نیکزاد نیست بلکه عدم وجود تجربه‌ی استان برای داشتن امتیازی به نام نیکزاد با شخصیت نائب رئیسی است که در نحوه‌ی بهره‌برداری از این شرایط ویژه، استفا‌ده‌ی بهینه نماید