هله‌هوله دشمن خاموش سلامتی

شیوابیان: رقیه فرج پور هله‌هوله یا تنقلات امروزه به بخشی از زندگی روزانه به‌خصوص برای کودکان و نوجوانان تبدیل شده است غافل از اینکه این تنقلات به‌نوعی دشمن خاموش سلامتی هستند.
سبک زندگی امروز به‌گونه‌ای است که افراد کمترین تحرکات را دارند به‌خصوص در زندگی آپارتمان‌نشینی که کودکان و نوجوانان حتی از تحرکات و بازی‌های کودکانه هم محروم شده‌اند بنابراین به‌اندازه کافی در معرض خطرات احتمالی هستند، خطراتی که سلامتی آنها را به نشانه گرفته است و می‌تواند تبعات مختلفی برای آنها داشته باشند بنابراین در چنین شرایطی باید کمی بیشتر به روند زندگی کودکان دقت کرد وگرنه آینده آنها را ممکن است ناامیدانه رقم بزند.
هله‌هوله به دلیل داشتن مواد نگه‌دارنده، نمک‌های زیاد، قندها و چربی‌های موجود در آن نه‌تنها ارزش غذایی لازم را ندارند بلکه می‌تواند تهدیدکننده بدن کودکان و نوجوانان باشد. پفک، چیپس، بیسکویت‌ها، شکلات‌ها، نوشابه‌ها، نوشیدنی‌ها گازدار و همه‌وهمه در این گروه تهدیدکننده سلامتی قرار دارند اما شوربختانه در سفره روزانه مردم قرار گرفته‌اند و کمتر کسی است که در این مورد اهتمام داشته باشد تا مصرف آن را در جامعه کاهش دهند.
تبلیغات رنگارنگ این محصولات هم مزید بر علت است که مردم را برای مصرف آن تشویق می‌کند و متولیان سلامت مردم هم در این زمینه روزه سکوت گرفته‌اند و هیچ‌گونه نظارتی هم برای تبلیغات وجود ندارد و این محصولات بیشترین تبلیغات را به‌خصوص در تلویزیون و رادیو به خود اختصاص می‌دهند، انگار کسی به فکر سلامتی مردم و جامعه نیست و اکثر افراد جامعه هم به دلیل عدم آگاهی روزبه‌روز بر سبد مصرفی این کالا می‌افزایند.
برای کاهش این مواد کم‌ارزش، باید در گام اول مردم را نسبت به تبعات مصرف آنها آگاه کرد تا بدانند که هله‌هوله چه خطراتی برای سلامتی آنها دارند. این کار می‌تواند از طریق رسانه‌ها گروهی و سازمان‌های مردم‌نهاد انجام شود.
در گام دوم باید جلوی تبلیغات آبشاری این کالاها گرفته شود تا مردم کمتر فریب تبلیغات را بخورند و بدانند که متابولیسم بدن در برابر مصرف این کالاها چگونه خواهند بود. آگاهی کمتر و تبلیغات فریبنده دو عامل اصلی تأثیرگذار در نفوذ هله‌هوله‌ها به سفره‌های مصرفی مردم هستند.
مسائل موجود نشان می‌دهد که برای کنترل مصرف هله‌هوله‌ها هیچ نقشه راهی وجود ندارد و این روند ناخوشایندی است که گریبان‌گیر همه ما را گرفته است و باید هر چه زودتر در این زمینه چاره‌اندیشی شود وگرنه آینده کدری در انتظار همه خانواده‌ها و همه ماها وجود دارد که نمی‌توان نگاه مثبتی به آن داشت.