کردشگری چادری، مهمان ناخوانده روزهای آرام اردبیلی ها

شیوابیان-یادداشت- سمیه درازی؛ شاید گردشگری تنهاحلقه مفقوده توسعه استان اردبیل نباشد ولی یکی از مسائل مهمی است که به بخاطر پتاسیل های خارق العاده این منطقه مسئولان به ظاهر این استان را گردشگر پذیر معرفی می کنند. ولی شعارهای خوشرنگ آنها نتواسته قدمهای موثری در این حوزه بردارد. از هر طرف که نگاه موشکافه ای برداریم با ضعف فاحشی روبرو هستیم، بحث های زیرساختی، راه آهن، فرودگاه، حمل ونقل جاده ای، خدمات بهداشتی درون شهری و برون شهری، ضعف مسائل فرهنگی که بیش از مسائل دیگر خودنمایی می کند.

یکی دیگر از مسائلی که سالهاست زیبایی و هارمونی لازم شهر را از بین برده ورودی های چهارگانه آن است که نمای خوبی به شهر نداده ومسئولان سالهاست به دنبال ساماندهی این مسئله هستند، ولی هنوز نتواسته اند این مسئله را نیز مانند مسائل دیگر هم حل فصل کنند.

از مبلمان و المانهای غیربومی و ناشیانه، چشم نوازی وانت بارهای شهری که مسئله کهنه اما بزرگی است نگویم… که باز هم مغول مانده و در پاس کاری ارگانهای اداری گیر افتاده است..!

از همه اینها که بگذریم اردبیل باوجود نداشتن سرانه فضای سبز قابل توجه و کمبود سبزینگی نسبت به جمعیت خود در معرض هجوم مهمان های ناخوانده چادرنشین قرار گرفته که فرصت نفس کشیدن به اردبیلی ها نمی دهند. تا جایکه مردم شهر گله مند هستند که در یک روز تعطیل نمی توانند اوقاتی برای قدم زنی در کنار خانواده در فضای دنجی مانند شورابیل داشته باشند.

شورابیل تنها نگین گردشکری شهر اردبیل در محاصره مسافرین چادرخواب گیر کرده که نه تنها ریالی به گردشگری این شهر کمک نمی کند بلکه باعث تخریب فضای سبز و زباله دانی کردن منطقه شده و هزینه هنگفتی روی دست این شهر می گذارند. فارغ ازینکه در سالهای متوالی بارها در مورد این موضوع مطالب زیادی نوشته است ولی مدیریت شهری در این حوزه هیچ اقدام موثری برای جلوگیری از چادر زنی و تخریب فضای سبز این منطقه گردشگری انجام نداده است .

نمی دانم این بی توجهی را باید پای چه بنویسیم، غفلت یا بی تفاوتی به تنها منطقه گردشگری این شهر، یا سو مدیریت و ضعف مدیریت؟!

انتظار داریم مسئولین شهری در این خصوص بتوانند پاسخگوی ضعف فرهنگی گردشگران چادری با اقدامات پیشگیرانه واهرم فشار باشند…