یادداشتی برای سال ۱۴۰۰ اردبیل

یادداشت- احد بهکش: فضای سرد سیاسی و کسالت‌بار اجتماعی حاکم بر سال ۱۳۹۹ سرتاسر متاثر از ضربه بیماری کرونا بر همه جوانب زندگی ایرانی‌ها بوده است و به نحو گسترده‌ای، رنگ و بوی روحیات و مطالبات مردم را تغییر داده است و سبک جدیدی از زندگی با دغدغه‌های نوین را پدید آورده است. جدال برای زنده ماندن در اوج بحران اقتصاد کرونایی و تحریمی، چندان دل و دماغی برای تحرکات سال پیش از انتخابات نگذاشته است و برخلاف سال‌های گذشته مدعیان انتخاباتی شورا هم با واهمه از واکنش بسیار منفی مردم، ترجیح دادند فعلا در این شرایط وارد گود نشوند‌.

 بر دلایل کم‌فروغی رونق قبل انتخابات آتی را می‌توان عملکرد غیرموثر مجلس یازدهم بر سطح زندگی مردم را افزود که سبب شده است فعلا عموم مردم به شوک‌های انتخاباتی هم چندان توجه‌ای نداشته باشند. چنانچه حتی با آمدن و منصرف شدن کمال پیرموذن آب در دل کسی تکان نخورد

اما آنچه مشخص است انتخابات شورای شهر و انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۴۰۰ برقرار است. ششمین دوره انتخابات شورای شهر اردبیل در حقیقت می‌تواند نمود تجربه و نتیجه‌ی آزمون و خطای تئوری‌های انتخاباتی مردم اردبیل در این پنج دوره اخیر باشد. چنانچه گاه نتیجه انتخابات متاثر از قومیت گرایی بوده، گاه وزنه بومی‌گرایی سنگین تر شده و گاه  عکس چهره، رخ، چشم و چال‌ها برنده ماجرا بوده‌اند. برخی موارد نیز لیست چپ و راست و بازار بر معادلات اثر کرده است. در کنار این موارد سهمیه نا‌نوشته صداو سیما همیشه یک پای شورای شهر بوده و بازنشستگان لشکری و کشوری نیز سهام‌دار دیگر شورا در نظر گرفته می‌شود.

 اما سوال اساسی این است چه شورایی ایده‌آل است و در چه شرایطی انتخاب این شورا متصور خواهد بود؟

به نظر می‌رسد برای انتخابات شورای شهر اردبیل و در حقیقت برای چهار سال آتی مدیریت شهری اردبیل باید بر اساس یک محور مشخص حرکت کرد. انتخاب شایسته شورای شهر بایستی با عبور از قومیت‌گرایی، پوپولیسم، شعارمحوری، فتوشاپ‌زدگی، موج‌سواری، تعصبات بومی_محله‌ای و یا بازی‌های حزبی باشد.

 آنچه که آزمون و خطاهای منتخبان پنج دوره اخیر به ما ثابت کرده است که با چشم‌پوشی از یک برنامه مشخص برای شهر و افتادن در دام هر یک از موارد بالا، ترکیب افرادی کاملا غیرهمگن، بی‌برنامه، مواج، غیرهمسو و همواره درگیر را در کالبد شورا به جان هم انداخته‌ایم که خروجی آن در پایان دوره عضویت در شورا، حذف تلخ سرمایه‌های شهری از کسب اعتماد مجدد مردمی است.

به طور کلی لازم است دومین گام بزرگ  توسعه‌ای کلانشهر اردبیل برای دوره‌ی آتی شورای شهر اردبیل تببین شود تا شاخص مشترک و اولویت مشخص برای انتخاب اعضای بعدی ترسیم شود. مدیریت شهری اردبیل در پنج سال اخیر نشان داده است که برنامه مشخص و گفتمانی متفاوت از گذشته در پیش گرفته است. با گذر از میزان موفقیت در تحقق صد در صدی این اهداف، برنامه توسعه اردبیل در گام اول به صورت محسوسی پیش‌روی داشته است. این برنامه با محوریت نگاه فرهنگی بر فعالیت‌های عمرانی، با شعار انسان‌محوری شکل گرفت و به پایان زمانی خود با کارنامه موفق، نزدیک می‌شود، عملکردهای که در شورابیل، پیاده‌راه، تکثر فرهنگسراها، فعالیت‌‌های پُرریسک زیربنایی به مانند احداث پل قدس، متجلی شده است که این اقدامات همزمان با دوره شورای پنجم تحقق یافته و در حال بهره‌برداری است.

ماه های آتی می‌تواند نقطه عطف تاریخی در دموکراسی شهری اردبیل باشد و این مهم نیازمند آن است که ویژگی‌های دومین گام توسعه محور کلانشهر اردبیل که سرآغاز آن با سرمایه‌گذاری و ورود عمرانی قرارگاه خاتم برای رفع کمبود‌های گذشته اردبیل در راستای محرومیت‌زدایی منطبق شده است، تببین شود تا به عنوان شاخص انتخاباتی اعضای شورای بعدی عمل نموده و امکان تحقق انسجام حداکثری در شورای شهر فراهم شود.