نیروی انسانی مهم‌ترین ابزار سازمان

شیوابیان:رقیه فرج پور – نیروی انسانی مهم‌ترین ابزار برای توسعه سازمانی است که می‌تواند مسیر توسعه سازمان را هموار کرده و سازمان را به سمت شرایط آرمانی سوق دهد.
توسعه سازمانی بدون توسعه فردی تک‌به‌تک پرسنل کاری ابتر و مغفول مانده است بنابراین هر سازمانی برای رسیدن به قله مطلوبیت باید در گام اول توسعه نیروی انسانی خود را در دستور کار خود قرار دهد.
این شاخص معمولاً بین صفر و یک در جریان است و می‌گویند اگر شاخص توسعه انسانی بین صفر و نیم باشد سازمان در مرحله پایین توسعه انسانی قرار دارد، اگر بین نیم و ۸ دهم باشد شاخص توسعه انسانی سازمان در حد متوسط و اگر بین ۸ دهم تا یک باشد این شاخص در حد بالا قرار دارد به همین دلیل سازمان برای سنجش توسعه انسانی باید اقدام به سنجش این شاخص بکند.
توسعه انسانی نیازمند تعریف بسته‌های حمایتی و انگیزشی برای تمامی پرسنل است تا آنها بخواهند و بتوانند دست به توسعه فردی بزنند که این توسعه فردی منجر به توسعه سازمانی می‌شود اما به‌راستی برای توسعه نیروی انسانی در سازمان و کارآمد کردن آنها چه باید کرد؟
پاسخ به این سؤال نیازمند بررسی چند بُعدی است اما در وهله اول باید سیستم تشویق و توبیخ تعریف شود تا کارکنان بدانند که اگر به‌درستی کارکردن و در راستای کارآمدی دست به تلاش بیشتر بزنند، تشویق خواهند شد و می‌توانند آینده روشنی برای ارتقای سازمانی برای خود تصور کنند و اگر درجا زده و نتوانند کارآمدتر شده و راندمان کاری خود را افزایش دهند، آن‌وقت توبیخ شده و احتمالاً تنزل جایگاه خواهند داشت.
در وهله دوم باید پرسنل انگیزه لازم را برای کارکردن داشته باشد و محل کار را محلی برای پرکردن اوقات و فراغت یا استفاده از جایگاه حقوقی نداند در چنین شرایطی او برای مفید واقع‌شدن تلاش خواهد کرد و در این شرایط می‌تواند با حضور در دوره‌های آموزشی، مهارت‌های خود را ارتقا بخشیده و بتواند نقش‌آفرینی بیشتری داشته باشد.
و در وهله سوم باید به پرسنل چنین القا کرد که در صورت ناکارآمدی و عدم آپدیت اطلاعات، مهارت‌ها و تخصص‌هایش ممکن است شغل خود را از دست بدهد. تقریباً بیشتر افرادی که برای دیگران کار می‌کنند، نیازمند حق‌الزحمه و دستمزد خود هستند و بر اساس همین کارمزد زندگی خود را می‌چرخانند به همین دلیل ازدست‌دادن شغل می‌تواند زندگی شخصی و اجتماعی آنها را با چالش مواجه سازد به همین دلیل معمولاً دودستی از شغل خود محافظت می‌کنند اما اگر ببینند که کارآمدی و ناکارآمدی آنها تغییری در وضعیت شغلی و درآمدی او ندارد دیگری انگیزه‌ای برای مهارت‌آموزی نخواهد داشت.
بنابراین سازمان توسعه و پیشرفت نمی‌کند مگر آنکه تک‌به‌تک نیروهایش رشد کرده باشند و سازمان بدون پیشرفت می‌تواند در زمان نه‌چندان درازی رو به موت بوده و به‌کلی از بازار رقابت حذف شود پس مدیران باید توسعه منابع انسانی را در دستور کار واحدهای خود قرار دهند قبل از اینکه خیلی دیر شود.